Arheološka istraživanja opštine Kovačica nisu potpuna, pa se o najstarijim ljudskim naseobinama na ovim prostorima zna dosta fragmentarno. Međutim, istraživanja upućuju na šire teritorije naseljavanja i život najstarijih stanovnika u ovom delu Banata.
Istorijska je činjenica da se u drugoj polovini I veka p.n.e. u Banat naseljavaju Rimljani kao osvajači. U tu svrhu Rimljani podižu gradove, utvrđenja, puteve, bunare. Razvija se poljoprivreda, zanatstvo i trgovina, a uporedo i društveni razvoj. Već pri osvajanju ovih teritorija ratni zarobljenici su pretvarani u robove. Mnoge tekovine kulture iz doba rimske vladavine ovih teritorija su uništene najezdom varvara. Na teritoriji opštine Kovačica, nađeni su: rimski novac, urne i ljudski kosturi. Snažni imigracioni procesi dešavaju se slabljenjem moći rimske imperije i dolazi do pomeranja njene granice na zapad. Sve ovo uslovljava i značajne etničke promene. Masovno doseljavanje novih stanovnika na ovu teritoriju označava dolazak Slovena i prolaznih stanovnika, plemena, varvara, Huna, Gepida, Avara. Smatra se da se Južni Sloveni naseljavaju u VI veku. Nadiru dolinom Tise, naseljavajući sve delove Vojvođanske teritorije. Oni su se na ovom tlu zadržali do danas. Asimilacija ostalog stanovništva išla je u korist Južnih Slovena.
U IX veku Mađari prodiru u Panonsku niziju, oni su udarili temelje feudalnom sistemu. Iz Vršca i Pančeva, koji su predstavljali utvrđenja, upravljalo se okolnom zemljom i stanovništvom. Sve ovo ima uticaja i na ove prostore, mada naseljavanje Mađara na teritoriju opštine Kovačica nije zabeleženo. Ugarska jača do XII veka, kada moćni Vizantiski vladar Manojlo Komnim vodi ratove protiv Ugarske slabeći postepeno njenu moć i izaziva najveće pustoši u Banatu.
U XIII veku u Panonsku niziju prodiru Tatari. Ne zapamćena pustošenja stala su tek početkom XIV veka. U Banatu je zavladao mir i novi ekonomski polet. Tada niču i mnoga naselja u Banatu među kojima se pominju Padina (1342. godine), Kovačica (1458. godine) i Samoš (1468. godine).
Najezda Turaka i iscrpljujući ratovi sa srednjovekovnom Srbijom naterali su veliki broj stanovnika da kao srpske izbeglice ka severu pređu Dunav i nasele teritoriju Ugarske. U početku dobro primljeni od Ugarske formiraju graničarske odrede sa zadatkom da štite južne granice Ugarske od Turaka. Tada se monogi graničari naseljavaju na teritoriju opštine Kovačica. Međutim, koristićei crkvene nesuglasice u Ugarskoj koje su dovele do nesređenih društvenih prilika Turci prelaze Dunav i prodiru na sever. Padom Temišvara (1552. godine) Turci uspostavljaju svoju vlast u Banatu. Tad počinju Turski sukobi sa Austrijom. Centralna vlast Turske slabi, a odredbama Karlovačkog mira Turska gubi i najveći deo teritorija u Panonskoj niziji. Posle sukoba 1718. godine Turci su primorani da napuste Banat.
Pobedom Austrije nad Turcima nastaje prvo plansko, a onda i stihijsko naseljavanje Banata. Naseljavaju ga Srbi, Mađari, Rumuni, Nemci i drugi narodi. Pod vođstvom Arsenija IV Čarnojevića dolazi veći broj srpskog stanovništva i naseljava se u Banatu. Tada se naseljavaju i novi doseljenici i nastanjuju opštinu Kovačica. Godine 1751. Kovačica je bila naseljena srpskim graničarima.
U naseljavanju stanovništva i razvoju naselja Kovačice i Padine posebno obeležje dala je imigracija Slovaka. Usled teških ekonomskih i verskih prilika u Slovačkoj u XVII veku počinje iseljavanje Slovaka. Najpre se nastanjuju u okolini Budimpešte da bi kasnije krenuli prema jugoistoku Panonske nizije. Naseljavaju se pored Begeja formirajući naselje Slovački Bajdanj. Prelaze u Ečku, a odatle usled teških uslova života i rada naseljavaju današnju Kovačicu. Tu se naseljava oko 1.000 Slovaka gde će se i formirati veće naselje. Četiri godine kasnije 1806. Slovaci naseljavaju i Padinu gde danas čine i većinu stanovništva.
Prvi i Drugi Svetski rat uslovljavaju nove imigracije i emigracije čime opština Kovačica dobija i formira novo etničko obeležje.
Interesantan je razvoj i naseljavanje još nekih naselja u opštini Kovačica. Crepaja pripada grupi starijih naselja u južnom Banatu. Prema zapisima Pećke partrijaršije, ovo naselje pominje se još 1660. godine, kada su postojale dve Crepaje – Mala i Velika Crepaja. Crepaja je više puta raseljavana i ostajala pusta, a nakon 1700. godine ostaje naseljeno do danas.
Kao i Crepaja, 1660. godine pominje se prvi put u pisanim dokumentima selo Debeljača. Do sredine XVIII veka ona je predstavljala zakupljenu pustaru pod različitim imenima Develak, Debeljak, pa Debeljačka pustara. Međutim, njen kontuirani razvoj može da se prati od druge polovine XIX veka do danas. U par navrata selo je postajalo pustara, sve do 1794. godine kada je Carska komora ovde naselila mađarsko stanovništvo, iz severnog potisja. Nakon četiri decenije (1834. godine) u ovim krajevima vlada kolera i broj stanovnika se smanjuje, da bi se nakon ratnih sukoba u naselje vratio veliki deo mađarskog stanovništva, koje i dan danas preovlađuje u Debeljači.
Padina se prvi put pominje još 1342. godine, ali se posle toga gubi svaki trag o ovom naselju. Godine 1776. ponovo se pominje kao srpsko naselje. Kasnije se ova mala naseobina raseljava i u popisu 1788. godine se ne nalazi među naseljenim mestima. Predpostavlja se da su razlozi raseljavanja oskudica pijaće vode i uklanjanje stanovništva ispred najezde Turaka.
Na mestu sadašnjeg Samoša, prema dokumentima, još u srednjem veku postojalo je jedno malo selo. Kralj Matija Korvin je 1468. godine darovnicom poklonio veleposredniku ovih krajeva naselje sa imanjem, gde po novom vlasniku dobija i ime Otvantelenke. Kasnije je stanovništvo ovog sela raseljeno i ono gubi svaki trag. Početkom XIX veka, u okviru teritorije nekadašnje vojne granice na ovom mestu niče novo naselje Samoš. Srbi vojni graničari 1804. godine grade naselje i ostaju na ovom tlu i danas.
Idvor se kao malo seoce kraj Tamiša pominje još za vreme turske vladavine u ovim krajevima. Kaluđeri iz Pećke partrijaršije su ga zapisali 1660. godine. Kao i ostala mesta u današnjoj opštini Kovačica, par puta je bio raseljavan i spaljivan, da bi se od 1872. godine priključio Torontalskoj županiji sa sedištem u Velikom Bečkereku (sadašnji Zrenjanin).
Sredinom XVIII veka pominje se naselje kao pustara Bečkerečkog ogruga pod imenom Veliki i Mali Uzdin. Uticajem ratova više puta je bio raseljavan, a posle mađarske revolucije 1848/49. godine ponovnim naseljavanjem najveći deo stanovništva čine Rumuni, koji i danas preovlađuju u selu.
Kolonija Putnikovo naseljavana je u nekoliko navrata tokom dvadesetih i tridesetih godina XX veka. Današnje stanovništvo Putnikova čine Srbi čiji su preci poreklom iz Mađarske, Bosne i Hercegovine i Hrvatske (Bajić, 1988).